Haberler

Hafta sonu 47 Ronin'e gittim. Gişede bekleneni verememiş filmi ben çok beğendim. Tabii eleştirebileceğimiz bir kaç detay var, mesela filmin Japonca olmaması benim için en büyük sorundu. Şöyle Japonca'nın oturaklı tonlamalarını duymayı bekliyor insan. Fakat sonuçta film Hollywood yapımı elden ne gelir? Bunun dışında çok güzel dövüş sahneleri, harika elbiseler, renkler, bolca Japon miti mevcuttu bu da bana yetti.  

11-25 Ocak tarihleri arasında Akbank Sanat'ta "10. İstanbul Japon Filmleri Festivali" başlıyor imiş. Gitmeyi çok istiyorum. 

Annem bana hep çiçek yetiştirmek ile ilgili hiç bir yeteneğimin olmadığını söyler ama bu doğru değil,  işte kanıtı! Çiçeğim ne güzel de açmış, sanki bahar gelmiş gibi :) 

Kahvemin içinde hayalet var sanki. İtiraf etmeliyim ki ben çok korkak bir insanımdır. Korkulacak bir şeyler bulmak benim için çocuk oyuncağıdır. Geçenlerde akşam evde yalnızken ışıklar söndü, mum yakmak için mutfağa çakmak almaya giderken koşuşum ve kalbimin deli gibi atması, bir taraftan etrafa kolumu bacağımı çarparak kendime darp etmem, aklıma geldikçe çok gülüyorum. Tabii o anda gülmekten çok "neden bu kadar korkağım" diye söylenip kendime acıyordum :( 

Üstelik mükemmel korku filmi arayışım da tüm hızıyla devam ediyor. Oysa benim neyime korku filmi izlemek...

Tatile çıkan gençlere musallat olan sapık temalı filmlerden bahsetmiyorum elbette. Bir çok korku-gerilim filmi izledim fakat en son izlediğim "A Tale Of Two Sisters" apayrı bir yere koydum bu filmi, muhteşemdi.