Patlamış Mısır Kokusu

İstanbul'da yavaş yavaş kar yağmaya başladı. Sıcacık evde oturup izlemesi pek güzel ama zavallı sokak hayvanlarının halini düşününce üzülmemek elde değil. Bizim apartmanda her yerden bir kedi çıkıyor bu soğuklarda, zavallılar bir fırsatını bulup içeri girmeyi başarıyorlar. Bazen çok acıktıklarında karşımıza çıkıp tatlı tatlı miyavlıyorlar. Bizde bir şeyler ayarlayıp beslemeye çalışıyoruz. Yaşadığımız sitede insanlar hayvanlara karşı olmaları gerektiği gibi çok iyi. Zaten apartmanda hayvan beslemek yasak değil. Komşular da site içinde dolanan başı boş kedilere karşı kayıtsız değiller, onları beslemeye özen  gösteriyorlar.

Ben, hep bir kedim olsun istedim. Ancak evde hayvan beslemek ve o sorumluluğu almak, layıkı ile yerine getirmek gerçekten zor. En büyük sorun da tatile veya bir kaç günlüğüne bir yerlere gitmek gerekirse emanet edebileceğim hiç kimse olmaması... Yani... "seni uzaktan sevmek aşkların en güzeli" dersek yerinde olur.

***

Dün, mutfak malzemeleri üzerine bir mağazaya girdim, mağaza mis gibi patlamış mısır kokuyordu. Mağaza sahibi patlamış mısır yapıp küçük plastik bardaklara koymuş alışveriş yapanlara ikram ediyordu, kasaya geldiğimde bana da ikram etti ancak hiç kimse almadığı için bende gülümseyerek teşekkür ettim :) Sonra kızdım kendime, canım da çekmişti neden almamıştım? Herhalde bu tür konular özgüven yetersizliğine giriyor :) Her neyse... Eve geldim. Bir süre sonra annem uğradı, çay demledim ıvır zıvır şeylerin yanında içimde kalmasın diyerek mısır da patlattım :) 

***

Hava, tam güzel bir film seçip izleme havası. En son Kim Ki Duk'un Pieta'sını izledikten sonra izlediğim hiç bir filmden tat alamadım. Bu filmi izlerken ruhsal olarak çok acı çekmiş olsamda fazlasıyla sevdim. İzlemeye başladıktan bir 10 dk. sonra acaba hata mı ettim? acaba şimdi izlemesem mi? gibi sorularla ikileme düşsemde iyi ki izlemişim. Bu filmle gözümde Kim Ki Duk iyice göklere çıktı ve gönlümde yerini sağlamlaştırdı.