Üzgün

Bu sabah kendi adıma çok üzücü bir haber aldım, üstelik bu haberi almayı beklediğim halde gerçekten kötü yönde etkilendim. Tüm günüm göğsümün üzerine koca bir fil oturmuş gibi geçti. Yine de hava değişimi olsun, biraz kafamız dağılsın diye Mesut ile beraber kendimizi Rumeli Hisarı'na, Lokma'ya attık.

Lokma, çok sevdiğim bir mekan olmasına karşılık bende moral sıfır olduğu için çok keyif alamadım. Orada bir şeyler yedik, biraz yürüyüş yaptık.

Yediklerimden ruh halim yüzünden pek bir tat alamasamda her şey güzeldi.

Biraz yürüyüş yaptık. Hava da bulutluydu, üşüdük haliyle. Fakat eve gitmeyi de hiç istemediğim için kendimize işler ürettik. Mesela eşime doğum günü için iş arkadaşları tarafından hediye edilen gömleği, bir numara büyüğü ile değiştirmek için alışveriş merkezine yollandık.
İşimizi halledip bir kahve molası verdik.

Tabii ki moralim hala düzelmemişti ve maalesef bir süre daha kendimi çok iyi hissedebileceğimi zannetmiyorum. Sinirliyim, bağırıp çağırasım var ama suçlu yok ki kime kızayım...

Oradan ayrılmadan önce eşim suşi yaptırmayı teklif etti. Bir porsiyon yaptırdık eve geldik, az önce yedim. 

Belki üzüntümü bir porsiyon suşi ile kendimden uzaklaştırmama imkan yok ama eşim hayatımda olduğu için ailem hayatımda olduğu için çok mutluyum. Onları seviyorum, onlar bana her zaman güç veriyorlar.